Het begin van een liefdesverhaal. We ontmoetten elkaar in de brugklas, het was onze eerste week, en we zaten op toegewezen plaatsen, alfabetisch in de leerlingenkamer. John zat voor me, we waren allebei een beetje bang en verlegen, maar lieten het niet merken, die eerste dagen, een nieuwe school, nieuwe kinderen, de kriebels van waar horen we thuis. De eerste dag waren we er vroeg, we spraken en stelden elkaar voor, we leken het goed met elkaar te kunnen vinden, we vergeleken onze roosters, en 5 van onze 8 vakken waren hetzelfde. We vonden allebei onze weg bij elkaar. Foto van de webcam mannen Exotid Gold.
Dat was het begin, we werden goede vrienden, en we hingen rond op school, wat overging in na schooltijd, en daarna in het weekend bij elkaar thuis. We keken TV, gingen naar films, bezochten sportevenementen, kermissen en concerten. We haalden samen ons rijbewijs, werkten aan onze tweedehands auto’s, gingen samen naar winkelcentra en feestjes, uiteindelijk werden we elkaars rechterhand toen we geïnteresseerd raakten in meisjes. Hij ging uit, ik ging uit, we gingen samen uit, we pasten op elkaar. Ik besef nu dat ik jaloers was als we uit elkaar waren, vooral als hij een afspraakje had en ik niet bij hem was. Uiteindelijk waren we altijd samen en bijna onafscheidelijk.
Onze vriendschap bleef de hele middelbareschooltijd sterker worden, uiteindelijk hingen we op een avond rond op de parkeerplaats van de film, ik weet het nog goed. We zaten in zijn auto, we stonden allebei op een laag pitje bij de meisjes, we kregen een afkeer van meisjes en afspraakjes. Twee geile jongens die date na date uitvielen, onze relaties duurden slechts één of twee dates. Verdomme! We waren het veld van het andere geslacht aan het bespelen, maar kwamen nergens. Terwijl we op die parkeerplaats zaten, onze ellende aan elkaar vertelden, ons wentelend in ons verdriet, medelijdend met onszelf, leken we op één lijn te zitten, wie heeft er meisjes nodig? We hadden elkaar, maatjes voor het leven, beste vrienden. Die nacht gebeurde er niets, maar het leek een keerpunt.
We beseften toen weinig, maar ik denk dat we elkaar aan het verzorgen waren, we hadden het slecht, we waren al jaren verliefd op elkaar, we kwamen er eindelijk achter, toen we op verschillende universiteiten zaten, 250 kilometer bij elkaar vandaan. Geen enkel meisje kon ooit de plaats van elkaar innemen, we zagen elkaar zitten. Natuurlijk heb ik hem eerder naakt gezien, en hij was heet, ik wierp stiekem een blik wanneer het maar kon, zijn rijpende puberlichaam, haarscheuten, spieren. Ik weet dat hij me zag, ik liep wat achter op zijn ontwikkeling, maar ik betrapte hem erop dat hij keek, we lachten het weg om van onderwerp te veranderen en de stemming te verlichten.
Maar uiteindelijk wisten we allebei dat het niet “normaal” was, dat het niet verwacht werd, we lieten elkaar nooit dat gevoel zien dat we eigenlijk allebei hadden. Ik persoonlijk vreesde onze vriendschap, het stigma van het leuk vinden van een andere jongen, alleen ontwikkelde het zich tot meer dan een “leuk vinden”. We bleven onze gevoelens verbergen, we deden “normaal” (wat dat ook was) maar de gevoelens waren er altijd en werden sterker. In onze afstand spraken we vaak per telefoon, om dan snel weer persoonlijk contact te maken zodra onze semesterpauzes ons samen thuis brachten. Soms offerden we zelfs familietijd op om dat te bereiken. We moesten bij elkaar zijn.
Ja we hadden het slecht, we gaven het nooit toe, we waren wat blind en zeker verlegen over het onderwerp, maar als hij een meisje was geweest of andersom waren we samen geweest als vriend en vriendin. Tegen het einde van de universiteit verhuisde ik terug naar huis, hij kreeg een appartement, ik kreeg een baan, hij ook, ik bracht meer uren bij hem door, dan hij bij mij. We gingen barhoppen en zo, maar gingen altijd samen weg. Soms bleef ik slapen. Het begon ermee dat ik op de bank sliep, maar het duurde niet lang tot we zijn kleine volwaardige bed deelden, meestal luisterend naar muziek en onschuldig in slaap vallend.
Hij was mijn beste vriend en ik de zijne. Ik wilde al snel meer, maar we hielden elkaar altijd voor de gek, een beetje het water testen, later kwam ik erachter dat hij dat ook deed. We waren te verlegen en gereserveerd over onze ware gevoelens, tot op een hete zomeravond, de stroom viel uit, we openden de ramen om onszelf koel te houden, we kleedden ons uit tot op onze onderbroek, gewoon liggend op het bed om te proberen koel te blijven. Het was donker, geen TV, radio, muziek, de bars waren gesloten, verkeerslichten uit, benzinestations gesloten, geen winkels, restaurants of films. We lagen daar gewoon op onze rug te praten. Ons gesprek veranderde in meisjes, jongens, toen sensuele gedachten, en elkaar, ons leven, onze relatie. John had uiteindelijk zijn handen op zijn kruis, wrijvend terwijl we spraken, zijn vingers streelden door het schaarse materiaal, zijn slip was wit, maar zijn bobbel was zichtbaar in het weinige beschikbare licht.
De schaduwen van zijn mannelijkheid waren goed uitgesproken, ik vond al snel dat ik te opgewonden raakte. Hij keek naar mij, zoals ik naar hem keek, ik weet niet zeker wat hij van mij zag, want mijn slipje was zwart. Het duurde niet lang, ik bedoel het was donker, ons gesprek ging van stilte naar verbale seksuele gedachten, toen deed hij het, hij ontblootte die harde lul, zeker, ik heb hem eerder slap gezien, maar dit was anders toen hij de tailleband onder zijn ballen vastklikte. Ik deed al snel hetzelfde, we gaven ons nu samen bloot terwijl we onszelf plezierden, het duurde niet lang of ik raakte per ongeluk expres zijn naakte bezwete huid aan, hij raakte mij terug aan, opgekropte energie tussen ons begon eindelijk los te komen. Toen namen we een gewaagde stap naar voren en raakten elkaar aan, elkaar verkennend, ook al was het donker.
Hier stond ik nu John’ lul aan te raken, hij was warm, ah nee hij was heet, lang en stijf, hij voelde glad aan, ik wist niet zeker of het zijn hartslag was die ik in mijn handpalm voelde of die van mij. We begonnen aan elkaars lid te rukken, zijn handen op mijn lul voelden zo goed, mijn oren leken gloeiend heet, mijn mond was droog. Er werd niets gezegd tussen ons, we bleven elkaar duwen en rukken toen hij plotseling stopte en me probeerde te stoppen of af te remmen. Te laat, ik voelde zijn warme sperma uit zijn schacht spuiten, wat mijn greep insmeerde terwijl ik zachtjes naar zijn ballen bewoog en zijn zaad rondom verspreidde. Hij deed hetzelfde terwijl ik mijn sperma harder dan hard afvuurde, ik voelde de koele kilte van het eens zo warme zaad toen hij het over me uitstrooide terwijl het opdroogde. We lagen daar allebei stil. Ik, ik dacht na, diep in gedachten over wat er net gebeurd was, hij moet hetzelfde doen. Volgens mij dreven we samen vredig weg. Dat was onze eerste echte tijd, hadden we de grens overschreden?
Ongeveer 2 uur later ging de stroom weer aan, we wierpen een blik op elkaars pikken die nog steeds over de tailleband van onze slip hingen, maar nu veel zachter en voller. Samen staarden we en reikten opnieuw naar elkaars pikken, terwijl ze in elkaars aanraking begonnen te groeien. Pas nu keken we in elkaars gezicht, de lichten waren nu aan, onze monden glimlachten geleidelijk terwijl we elkaar opnieuw bevredigden. De blik en de glimlach was meer een blik van dankbare liefde, terwijl we elkaars groeiende lid naar een nieuw wederzijds orgasme manipuleerden, we kwamen deze keer samen klaar, terwijl we allebei een blik naar beneden wierpen om te kijken. Het leek alsof tonnen sperma elkaar kruisten terwijl we onze vingers met het kleverige vocht lieten spelen. Kort daarna stonden we op en maakten ons schoon, en voor het eerst voelden we een band, we kleedden ons van de lakens en gingen apart douchen, ik leende wat van zijn ondergoed en we klommen weer in bed.
Dat was de tweede keer vandaag, ik ken hem nu bijna 10 jaar, sinds de brugklas. Plotseling lagen we te lepelen in alleen onze slip. Het voelde zo goed, gewikkeld in zijn armen, ik sliep beter dan ooit in lange tijd, ik wist zeker dat hij dat ook deed. Binnen een week werden we gewaagder we probeerden oraal te zijn een nieuw en opwindend gevoel, ik kon er geen genoeg van krijgen. Ik naderde zijn magische staaf centimeters van mijn gezicht, ik wilde elke centimeter van die gigantische paddenstoelknop in mijn zicht bestuderen, hij was niet echt zo groot, maar hij vulde mijn zicht zo dichtbij, de sensuele spleet scheidde zich zachtjes toen ik met mijn duim zachtjes terugtrok.
Ik opende mijn mond en likte helemaal rond de bovenkant, ik omvatte toen de rand, en gleed toen met mijn tong langs de ene kant naar beneden en langs de andere naar boven, de onderkant dan de bovenkant, terug naar de kop terwijl ik naar zijn gezicht keek, ik glimlachte, mijn tong hing uit en likte weg. Ik opende me wijd en probeerde alles in me op te nemen, maar kwam halverwege en stikte in mezelf, maar die avond gaf ik hem wat we leerden kennen als mijn “halve BJ”. Ik klaarde de klus, hij kondigde aan dat hij klaar was, ik trok me af en hij spoot alles onder, ik telde de squirts, 5 met vloeistof en 6 zonder. Hij deed hetzelfde, maar stikte nooit in me, hij keelde me helemaal door.
Bang om te slikken trok hij zich terug, maar het lukte hem om voor het eerst te proeven, meer was er niet nodig. We leerden en leerden samen, want het voelde precies goed, sommige dingen waren hetzelfde tussen ons, en andere dingen uniek voor elkaar. We hadden behoefte, en wilden elkaar plezieren als nooit tevoren. We probeerden nieuwe en verschillende dingen uit, en ik weet niet zeker meer wanneer en waar, maar al snel zoenden we ook, het leek vreemd omdat dat zo laat kwam. Als we alleen onder vier ogen waren begroetten we elkaar met een privé liefdevolle kus, meestal met een warme omhelzende knuffel en een kneepje. Seksueel vorderden we, we kochten wat glijmiddel en gingen langzaam maar zeker over op anaal, het duurde even maar we werden versjes en we hadden vaak hartstochtelijke sessies die tot in de nacht duurden.
We deden elkaar in 69 stijl, we hielden van het tongspel. Hij penetreerde mijn gat eerst met zijn tong, zo’n gevoel dat ik nog nooit heb gevoeld, vochtige natte tong in me, niet lang daarna neukte hij mijn gat, de pijn was ondraaglijk, maar ik leek het niet erg te vinden, en toen het voorbij was besefte ik dat ik het meer wilde. Hij nam me, veel gemakkelijker en vond het heerlijk. Ik vond het ook heerlijk, we probeerden elk standje en vonden wat we lekker vonden en brachten vele wakkere vrije uren met elkaar door, weg waren de films, de TV en andere dingen, we leken seksverslaafden te worden we konden er geen genoeg van krijgen.
Ik trok snel daarna bij John in, we kochten een groter bed. Eindelijk kwam het moment waarop we onze liefde voor elkaar verkondigden, aan onze families! Hoewel we op enige weerstand stuitten, werden we door hen geaccepteerd, maar niet door zijn oudere broer Gerard, die ons in feite afsloot van zijn familie en leven. Het werd nog duidelijker nadat elk van zijn ouders was overleden, toen ik zijn broer op de begrafenissen zag, die weigerde hem te erkennen, zijn toen nog jonge nichtjes en neefjes, die hij nooit heeft kunnen ontmoeten. Het was zo triest dat het mijn hart brak voor hem, want zelfs zijn conservatieve ouders groeiden op om ons te accepteren.
Ik weet dat hij sommige nachten stiekem huilde en wenste dat hij en zijn broer zich konden beteren, maar helaas is dat nooit gebeurd, een onvervulde droom, nu zijn ouders er niet meer waren was elk nieuws over zijn broers familie verloren gegaan. Zijn enige familie en updates kwamen van een ouder wordende tante, meestal elk jaar een briefje in een kerstkaart, op een dag wist hij dat ook zij zou overlijden en ik wist dat hij diep van binnen opnieuw contact wilde. Al die jaren later werd elke poging om contact te maken met weerstand beantwoord.
Mijn ouders overleden ook en met uitzondering van enkele verre neven en nichten, was ook ik nu alleen, we beheersten een groep mooie ondersteunende vrienden en buren, zij waren nu onze familie. We waren hechter dan familie en maakten ons beiden erg gelukkig.
De tijd ging te snel voorbij, we brachten onze jaren door als echtpaar. We reisden de wereld rond en zagen elkaar door dik en dun. We oefenden onze seksvaardigheden op elke bestemming we hebben tonnen foto’s om de herinneringen op te halen, 4 continenten, 27 landen, alle 50 staten, vliegtuigen, treinen, schepen, auto’s, zelfs kameel. We reisden elke keer als we konden, we coördineerden vakanties, en tot aan ons pensioen.
Hoewel het nu legaal is om te trouwen zijn we nooit formeel getrouwd, maar hij was van mij, en ik van hem, het maakte nu echt niet meer uit, in onze ogen waren we verenigd. Als een oud getrouwd stel hielden we van elkaar tot het einde, een liefde die zo vertederend was dat zovelen wensten dat ze die hadden gehad. Te veel “normale” mensen zouden alles geven voor wat wij hadden.
Afgelopen donderdag gebeurde het, John viel op de grond na een hartaanval, ik belde snel 112 met tranen in mijn ogen. Ze sleepten je de 3 verdiepingen naar beneden, onder het gestaar van onbekende buren, terwijl anderen troost boden. Nu zit ik hier op deze koude stille plek, het is donker zoals die eerste nacht, terwijl ik naar je zit te staren, liggend in een ziekenhuisbed, vastgemaakt aan zulke technische machines. Alleen de rode LED-cijfers knipperen aan en uit, de groene lijn die op het scherm weerkaatst en de gedimde halverlichting die onder de deur door kruipt, verlicht de donkere kamer. Ik luister naar de geluiden van je hartslag, terwijl ik in en uit doseer, waarbij de seconden ertussen constant blijven. Ik zit hier te denken aan onze tijd samen en ons leven, en kan niet anders denken dan dat het misschien het einde is. Wat moet ik zonder jou, ik wil niet dat je me verlaat, en kan me mijn leven niet anders voorstellen. Als ik het over moest doen had ik die eerste 10 jaar niet gewacht, maar 58 is ook een goed getal.
Ik zou moeten proberen contact op te nemen met zijn broer, maar ik weet niet eens hoe, hij zou toch zeker moeten weten dat het einde zo nabij is. Hoe vol ons leven was, maar nu zo leeg en alleen, nu we allebei opgesloten zitten in deze kleine ziekenhuiskamer. Word wakker John, alsjeblieft, nog één keer, ik heb afscheid genomen, maar ik wil in je ogen kijken en weten dat je de mijne ziet. Ik weet dat je begrijpt hoe ik me voel en dat jij je ook zo voelt, ik weet dat dit te onwerkelijk is.
De ochtend kwam en je hartslag was week, ik stond en pakte je hand, op dat moment voelde ik onze verbinding opnieuw, alsof onze levens tussen ons doorgingen, alsof de energie werd overgedragen, ik hoop alleen dat die gedachten allemaal van jou waren, terwijl onze levens tussen ons doorgingen. Toen was het voorbij, de beat werd een vaste toon, de verpleegsters haastten zich om me weg te duwen. De tranen liepen over mijn gezicht terwijl een verpleegster me troostte met een liefdevolle omhelzing, het was voorbij. Ik zal je nooit vergeten, hoe lang ik ook leef. Ik moet nu alleen naar huis en ons lege huis onder ogen zien met alleen onze herinneringen.
Ik huilde dagenlang, maar was sterk tijdens de dienst, met al onze buren en vrienden daar voor steun. Daar in de hoek een traan wegpinkend, wist ik dat het zijn broer moest zijn en nu volwassen familie, Hoe ze er ooit achter zijn gekomen is me nog steeds een raadsel. Ik vond het zielig voor John dat ze nooit meer met elkaar in contact kwamen en dacht bij mezelf dat het zijn broer goed uitkwam, maar ik slaagde erin hem met mijn waardigheid in de hand voorbij te lopen en te negeren.
Ik woon nog steeds in ons huis en denk elke dag aan John, ik weet en kan hem voelen als ik in bed kruip, het is alsof hij me nog steeds lepelt, er gaat geen nacht voorbij dat ik niet droom van onze herinneringen en elke nacht uitkijk naar die ervaring. Ik weet dat hij nog steeds bij me is, en dat troost me zo.
