Kon hij nog meer uitsteken als een zere duim? Met de hoeveelheid mensen die naar hem staarden, had hij verwacht naar beneden te kijken en een gebrocheerde roze jurk te zien die obsceen over zijn torso en heupen gespannen was, met een paar naaldhakken aan zijn voeten, maar hij droeg alleen zijn gebruikelijke geperste zwarte pantalon en witte hemd. Misschien had hij beter dat rode flanel kunnen dragen dat hij achter in zijn kast had geschoven. Hij zou tenminste met negentig procent van de mensen hier overeenkomen als dat het geval was. Zijn werkkleren waren een dode verklikker dat hij hier niet thuishoorde. Foto is van Arthur.
De ongelovige blikken negerend, zocht Aaron tussen de zee van flanel en plaid naar een bekende zwarte cowboyhoed met een goed verzorgde pauwenveer die uit een opzichtige paarse cowboy hoed stak. Het belachelijke hoofddeksel was echter nergens te vinden, dus hij hijgde een geïrriteerde adem uit en leunde achterover tegen de aanhanger achter hem. Als zijn wederhelft niet snel zou verschijnen, zoals in de komende tien seconden, zou hij vertrekken.
Het stof dat elke centimeter van deze plek bedekte, bedekte niet alleen zijn normaal ongerepte kleren, maar hij voelde er ook een fijn laagje van op zijn huid en in zijn neusgaten. En de geur! Bah! Gebakken voedsel en bier met een onderliggende geur van mest. Hoe smakelijk… Dacht hij met een grimas.
Er klonk een plotseling scherp gefluit van achter hem en toen schreeuwde een kiezelachtige, zuidelijke lijster, “Nou kijk eens hier! Ik had niet gedacht dat mijn man het zou halen!” De stem zond een rilling over zijn ruggengraat die zich samenbalde in een strakke, hete spoel laag in zijn onderbuik.
Aaron draaide zich langzaam om en keek over zijn schouder naar de forse man die naar hem toe slenterde, gekleed in plaid en een beestachtig zwart paard achter zich aan voerend. Hij grijnsde van oor tot oor, een beetje vijf uur schaduw die grensde aan een volgroeide baard verborg de uitdrukking bijna, en hij zag kleine plukjes donker, met zweet gematteerd haar onder de cowboyhoed vandaan piepen. En daar was het. Die maf uitziende pauwenveer die paste bij dat fonkelende groen van zijn ogen. Ah, hij droeg zelfs zijn bijpassende riem! Dezelfde onaangename paarse als zijn hoedenband. Het paste echt niet bij het zilver en goud van de gesp van zijn riem…
“Natuurlijk ben ik gekomen,” verklaarde Aaron. “Zo’n groot toernooi zou ik nooit willen missen. Vooral niet eentje waar mijn cowboy Casanova wint.” De hoeken van zijn lippen kantelden omhoog. “Hoewel, ik zou willen dat ze je trofeeën net iets minder groot zouden maken,” mompelde hij terwijl hij zijn blik omlaag wierp op de veel te grote riemgesp.
Hank blafte een lach uit en stak zijn hand uit om een vinger in zijn riemlus te haken en hem dichterbij te trekken. Met een huff sloeg Aaron tegen zijn borstkas, en de geur van stof, leer en zweet bombardeerde zijn zintuigen.
“Altijd zo serieus, schat.” Hank drukte het puntje van zijn neus tegen zijn slaap en sleepte hem langzaam over zijn wang naar zijn hals, inhalerend terwijl hij ging.
“Ik wou dat je me niet zo noemde, Hank,” mopperde hij halfslachtig. Hij zou nooit toegeven dat de koosnaam zijn hart deed stotteren en zijn bloed warm maakte. Hoewel, de blik die zijn cowboy hem van onder zijn wenkbrauwen toewierp zei hem dat hij het wist.
Er klonk een ademend gesnater van over Hank’s schouder, en ze keken allebei om beschuldigende zwarte ogen op hen neer te zien staren. “Sorry, zijn we je aan het verwaarlozen?!” kirde Hank terwijl hij een slordige kus op de witte neus van zijn paard drukte. “Laten we je naar de trailer brengen.” Hij dirigeerde het paard met zijn schouder om zich een weg te beginnen te banen naar de helling van de trailer waar Aaron tegenaan geleund had. “Kom op!” instrueerde hij, terwijl hij Aaron een tik op zijn kont gaf voordat hij naar voren danste zodat hij niet kon terugslaan met een eigen klap.
Zachtjes vloekend onder zijn adem negeerde Aaron de aandrang om het prikkende gevoel onder zijn huid uit te wrijven en volgde achter zijn wederhelft aan. Hij keek ongegeneerd toe hoe Hank voor hem uit liep, zijn mond vulde zich met speeksel bij de kwijlwaardige kont die die wrangler jeans vulde.
Die hitte in zijn maag nam vertienvoudigd toe, en zijn pas wankelde toen de warmte in zijn pik stroomde. Hij kreunde, het geluid kwam van diep uit zijn borstkas, en Hank gluurde over zijn schouder met die verwaande, betweterige blik die hem tegen een muur opjoeg. Aaron beantwoordde de blik met een van zijn eigen. Hij was niet de enige die een stijve kreeg, als Hank’s tred bij het opgaan van de helling iets was om op af te gaan.
Aaron stopte aan de rand van de helling om te zien hoe de spieren onder Hank’s hemd rimpelden en uitpuilden, terwijl hij de riem van het paard aan een leuning vastbond en het zadel begon te verwijderen. Hij boog zich voorover om het zadel in de krat achter het paard te laten vallen en de zak voer te pakken, en Aaron kon niet anders dan met hongerige ogen de ronding van zijn kont volgen. De mooie aanblik lokte hem gemakkelijk de helling op, en net toen hij op het punt stond een hand vol te pakken, draaide Hank zich met een grijns om en rokeerde om hem heen.
Hij zuchtte, het geluid nogal ongelukkig, terwijl hij luisterde naar het geluid van de hellingbaan die zich achter hem sloot. De oprijplaat klapte met een doffe plof dicht, en de aanhanger baadde plotseling in duisternis. Het enige licht kwam uit het enkele open raam aan de kop van de trailer, en alles wat hij kon zien was de sneeuwwitte neus van het paard, de rest van het schepsel ging naadloos op in de schaduwen.
“Niet gedacht dat ik je de teugels zou laten nemen na een overwinning, hè schat?” fluisterde Hank hees in zijn oor.
Aaron sprong, geschrokken, en maakte aanstalten zich los te trekken, maar een hand op zijn heup hield hem tegen. “Dat meen je toch niet? Hier?” Zijn stem kwam er iets te hoog uit naar zijn zin, dus schraapte hij zijn keel. Hij had op zijn minst verwacht dat zijn cowboy het fatsoen zou hebben om in de truck te neuken. Die geparkeerd stond waar niemand hen zou kunnen horen of zien.
Een donkere grinnik zond een schok door zijn systeem en deed kippenvel op zijn armen en benen omhoog komen. “Ga je echt nee zeggen?” De hand op zijn heupen schoof naar voren en palde de bobbel in zijn broek. Hij zoog scherp adem in, zijn pik trilde en drukte tegen zijn broek om te proberen dichter bij de warmte van Hank’s huid te komen. “Dat dacht ik al.”
Aaron werd plotseling rondgezwaaid, en zijn voorkant werd tegen het koude metaal van de oprijplaat gedrukt. Vingers groeven in de zijkanten van zijn hemd, en hij siste een harde ‘Hank’ uit toen zijn hemd werd opengerukt en naar beneden getrokken zodat zijn armen tegen zijn zij geklemd zaten. Zijn heupen werden naar achteren getrokken, en hij moest zichzelf zoveel mogelijk opvangen met de toppen van zijn vingers en de linkerkant van zijn gezicht.
“Verdomme, Hank!” snauwde hij, terwijl hij over zijn schouder probeerde te glunderen.
“Oh zwijg,” gromde hij, terwijl hij in zijn oorlel kneep. “Ya love it.” Aaron wilde een ontkenning uit mopperen, maar hij vond het nutteloos te liegen. Hij vond het absoluut heerlijk.
Die grijpgrage vingers bewogen zich weer omlaag naar zijn broek, zodat ze zijn riem los konden werken en de knoop en rits open konden wippen. Zijn broek en boxershort werden over zijn heupen en dijen naar beneden gerukt en achtergelaten om rond zijn enkels te plonzen. Hij voelde en hoorde Hank op zijn knieën vallen voor zijn billen ruw uit elkaar werden gespreid en een warme, natte tong in zijn warmte werd gedrukt. “Fuck!” riep hij, schokkend bij het contact.
Hank gromde en gaf beide wangen tegelijk een tik terwijl hij doorging met hem te tongen. Zijn pik klopte bij elke steek van de tong, en hij kon het niet helpen zijn heupen naar achteren te drukken telkens als hij zich terugtrok. Toen zijn benen begonnen te trillen en hij op het punt stond te smeken, duwde Hank zich omhoog en van hem af. Aaron hoorde het gerinkel van die belachelijk grote riemgesp die verwijderd werd, en het geluid van een rits die omlaag getrokken werd voor het enige geluid dat van het paard was dat aan zijn voer knabbelde en zijn eigen hijgende ademhalingen.
Met ingehouden adem wachtte hij geduldig op de aanraking van zijn geliefde, en toen die terugkwam, werd hij beloond met de stompe kop van Hank’s pik tegen hem. “Ja…” siste hij. Een ruwe, eeltige hand hield zijn heup in een kneuzende greep terwijl de pik langzaam naar binnen drukte, en zijn ogen rolden op in zijn achterhoofd bij de lichte branderigheid. Hun heupen wiegden eenstemmig heen en weer tot Hank stevig in het gevest verzonken was, zijn ballen op de heerlijkste manier tegen de zijne gedrukt.
Aaron leek de tijd uit het oog te verliezen in de waas van genot die gepaard ging met het onophoudelijke bonken van zijn minnaars heupen. De hitte in zijn maag begon te koken, en die euforische gevoelloosheid begon zich op te bouwen aan de basis van zijn pik. Hij spande zich steeds strakker op, tot het punt van pijn, toen hij plotseling knapte, en die tintelende gevoelloosheid zich als elektriciteit door zijn aderen verspreidde.
“Hank!” kreunde hij, zijn lichaam schokkend door de kracht van zijn bevrijding.
Er klonk een antwoordende kreun van achter hem, en toen zonken stompe tanden in zijn blote schouder terwijl warme, met zweet besmeurde heupen in zijn billen werden geslagen. Ze stonden beiden even stil, hun ademhaling zwaar en de pik in hem trilde bij elke ademhaling terwijl ze van hun hoogtepunt neerkwamen.
“Mooi,” rommelde Hank terwijl hij zijn bijtwond met zachte kusjes verzachtte. Aaron wilde snuiven bij Hank’s eenvoudige opmerking en een luide, natte snuif galmde door de hele woonwagen, maar het was niet van hem gekomen. Hij wierp een blik over zijn schouder en om Hank heen om een paar donkere ogen te vinden die glinsterden in het lage licht en hen aanstaarden.
“Zeg me alsjeblieft dat hij niet de hele tijd stond te kijken?” vroeg hij zachtjes, zijn adem stokte een keer toen Hank uit hem gleed.
Hank lachte zachtjes en grijnsde hem suggestief toe. “Je weet dat Roscoe van een goede show houdt!” “Dat is walgelijk Hank!” zei hij met een rol van zijn ogen. “En ik zou nog steeds willen dat je hem iets anders had genoemd dan Roscoe,” voegde hij er als bijgedachte aan toe. Roscoe gaf een zacht gesnuif van instemming.
Zijn geliefde negeerde zijn stoot, en antwoordde in plaats daarvan met: “Je leek er niet echt mee te zitten toen we bezig waren. Sterker nog,” hij stapte naar voren zodat ze neus aan neus stonden terwijl hij zijn al harder wordende pik vastpakte, “Je leek er zelfs van te genieten.”
Aaron spotte, het geluid een beetje te ademloos naar zijn zin. “Maak dit ritje”, fluisterde hij zacht tegen Hanks lippen, “dan tenminste langer dan acht seconden.”
