Een erotisch verhaal over seksuele dromen. De foto is van de mooie Colombiaanse man Axel.
Herman zat op zijn knieën, naakt. Hij kon de modder en het gras tegen zijn huid voelen. Hij wist niet hoe hij daar gekomen was. Een groep jongens, oudere tieners, die er allemaal vaag bekend uitzagen – de stoere menigte van de sporters. Herman voelde zich klein. Met zijn negentien jaar was hij nog een beetje onontwikkeld, mager en weerloos. Hij keek als versteend toe hoe een van de pestkoppen naar voren stapte en zijn hand uitstak om hem overeind te trekken. Zijn handen waren op zijn rug gebonden. Hij realiseerde zich dat niet totdat ze hem overeind trokken en hem naar voren in de groep duwden. Hij struikelde en belandde in de modder. Zijn naakte lichaam rolde om en kwam tot stilstand tegen iemands been die hem schopte. Er werd gelachen, en hij keek op. Iedereen leek zo groot. Ze hadden allemaal de gulp van hun spijkerbroek geopend. Hun stijve piemels sprongen eruit. Herman zat op zijn knieën en opende zijn mond, maar iemand greep zijn haar en duwde het op zijn pik.
Het gezwollen vlees vulde zijn mond, waardoor hij niet meer kon schreeuwen. Hij voelde hoe andere handen zich aan zijn heupen vastmaakten. Een scherpe pijn schoot uit zijn kont toen iemand naar binnen drong. Herman schrok wakker. Zijn hart bonsde terwijl hij zijn kamer rond scande. De droom, nou ja, de nachtmerrie, bleef hem bij alsof hij zojuist in het echt had plaatsgevonden. Hij kon zijn erectie tegen zijn pyjamabroek voelen opdrukken. Hij haatte dat. Hij keek op de klok en zag dat het iets na vijven was. Het had geen zin om weer te gaan slapen. Hij rolde zich om, probeerde de visioenen van zich af te schudden, maar de erectie die tegen zijn broek opdrong was veeleisend. Omdat hij het verraderlijke deel van zijn lichaam geen genoegdoening wilde geven, schoof hij de dekens van zich af en stapte uit bed, het negerend. Hij liep naar zijn bureau en begon zijn laptop op te starten. Binnen een minuut verdween hij in een andere wereld waar aliens gedood moesten worden. Het was een leuke afleiding tot zijn moeder de deur opendeed. “Nu al op? Het ontbijt is over een paar minuten klaar.” Sprak ze. Hij wierp een blik over zijn schouder, borstelde zijn donkere haar uit zijn ogen. “Tuurlijk, ik kom zo naar beneden.”
Gelukkig was zijn erectie tegen die tijd al gezakt. Nadat hij het spel had afgesloten, kleedde hij zich aan en kwam bij de ontbijttafel aan, net toen zijn vader zich klaarmaakte om naar zijn werk te gaan. “Nou, ik ben weg.” Zijn vader kondigde het met een glimlach aan voordat hij zijn zoon omhelsde. “Nog een fijne dag. Oké?” Herman forceerde een glimlach, nog steeds in een slecht humeur. “Ja, jij ook.” Hij keek toe hoe zijn vader lang genoeg pauzeerde om zijn moeder gedag te kussen voordat hij door de keukendeur naar buiten ging. Herman ging aan de keukentafel zitten toen zijn moeder een kom cornflakes voor hem neerzette. Ze had bananen in stukjes gesneden en in zijn cornflakes gedaan. Vervolgens zette ze een bakje melk neer en liet hem dat deel zelf doen. Hij mompelde een dank je wel. Net toen hij begon te eten, hoorde hij twee paar voeten de trap afkomen. Zijn broers en zussen waren een tweeling en leken totaal niet op elkaar. Ze liepen nog in hun pyjama omdat hun schooldag een uur later begon dan de zijne. Hij luisterde naar het geklets van de twee maar voegde er niet veel aan toe. Buiten miezerde het. Herman trok zijn regenjas aan en begon naar de bushalte aan het eind van de straat te lopen. Hij zat nu op de hogere hotelschool.
De bushalte was anders en toch hetzelfde. Het was dezelfde plek, maar anders van sfeer. Ouders kwamen er niet met hun kleine kinderen staan. Iedereen zat nu op de middelbare school. Alle jongeren stonden gewoon te wachten. Er waren geen geïmproviseerde tikspelletjes of iets anders. Meestal praatte niemand van hen zelfs maar. Hij was dankbaar voor zijn regenjas, die zijn hoofd omlijstte en voorkwam dat hij ging staren. Hij was er zeker van dat hij gezichten zou herkennen van eerder in zijn nachtmerrie. Ze waren gemeengoed geworden. Herman had altijd levendige dromen gehad. Zelden was hij er zelf in geweest. In plaats daarvan was hij een marinier geweest, een superheld, en zelfs een Ghostbuster. Hij had wel eens geprobeerd ze op te schrijven, in de veronderstelling dat hij er een verhaal van kon maken. Maar hoewel hij zelden moeite had ze te herinneren, leken ze altijd minder als hij ze opschreef.
Alsof de daad van concentratie op zijn dromen ze minder maakte. Herman wenste dat hij zich zo kon voelen over zijn nachtmerries. Eén keer had hij geprobeerd er één op te schrijven. Die had zich in de kleedkamer afgespeeld. Hij herinnerde zich dat de coach hem tegenhield om te helpen opruimen. Daardoor moest hij zich omkleden toen de volgende klas binnenkwam. De groep begon hem te plagen en kleedde hem uit en daarna nog meer. Toen hij dat had uitgetypt, verwijderde hij het meteen. Toen de bus kwam, stapte hij in en ging bij zijn vriend Tom zitten. Ze waren nu beste vrienden sinds Michael verhuisd was. Herman wenste dat Michael er nog was. Als er iemand was met wie hij over zijn nachtmerries had kunnen praten, dan was dat Michael wel geweest. Maar helaas, hij woonde twee uur bij hem vandaan.
Ze konden nog wel samen online videospelletjes spelen, maar het voelde niet goed om zoiets als dit ter sprake te brengen als ze dat aan het doen waren. Tom kletste wat, en al snel keken ze samen naar een YouTube-video. De tien minuten durende busrit ging snel. De lesdag verliep zonder problemen. Hermans humeur verbeterde. Hij begon zich eindelijk weer normaal te voelen. Het was een fijn gevoel dat drie dagen aanhield. Tot op een nacht, de nachtmerrie abrupt begon. Hij was weer naakt en in tweeën gebogen. Zijn enkels waren samengebonden achter zijn hoofd. Zijn polsen achter zijn rug. De tiener boven op hem was een van de sterkste van de groep, Troy. Herman dacht dat zijn botten zouden breken van de meedogenloze stoten van de grote jongen. Troy kreunde en stuiterde op zijn kont. Hermans kleine lichaam werkte als een veer.
Hij voelde de kolossale pik van de oudere jongen in zijn darmen steken. Toen die zich helemaal in hem stortte, kon Herman niet anders dan kreunen. Iets wat Troy interpreteerde als genot. “Ja, dat vind je lekker! Dat is het dan. Helemaal in je kontgat. Mmmm, ik ga je goed berijden, kleine slet!” De tiener mompelde onder zijn adem. Ondanks zijn gekronkel, kon Herman niet loskomen van zijn boeien. Hij wierp een blik tussen zijn benen naar zijn balletjes en penis die wapperden van de massieve stoten. Hij kon zien hoe zijn anus zich tussen zijn gespannen billen om de schacht van Troy’s pik spande. Het geluid van de heupen van de tiener die tegen zijn stuitje sloegen weerklonk. “Je hebt me zo geil gemaakt,” merkte Troy op. “Orrrh, voelt zo goed, ik zou je wel de hele nacht in je kont kunnen neuken.”
Terwijl Herman zich probeerde te herinneren hoe lang het al aan de gang was, kon hij niet inschatten hoe laat het was begonnen. Hetzelfde later toen het beuken op zijn jonge roze kont genadeloos doorging. Steeds weer stootte de grote jongen bovenop hem en stootte zijn grote harde pik met hernieuwde energie in zijn gat, waardoor zijn kleine spieren pijn deden van het gewicht van zijn stevige postuur. Plotseling stopte de tiener en trok zich terug. Hij naderde zijn gezicht, zwaaiend met zijn glinsterende stijve als een mes. “Doe open.” Beval Troy. “Nee, alsjeblieft, laat me dat niet doen.” hoorde Herman zichzelf zeggen. De eerste klap overrompelde hem. Zijn wang deed meteen pijn. Herman voelde de behoefte erover te wrijven, maar zijn handen waren gebonden. “Nee!” riep hij uit. Toen kwam er nog een klap. “Doe open.” Zei Troy weer. “Je gaat mijn lading opeten, kleine teef.” Herman hield zijn mond stevig dicht. De volgende klappen kwamen snel, vijf op een rij. Elke keer ging de angel ervan naar zijn hersenen. Zijn beide wangen waren weldra heet en kloppend. Hoe meer hij probeerde de hand van de tiener te ontwijken, hoe bozer Troy werd en hem harder sloeg, terwijl hij uitzinnig in zijn gezicht schreeuwde: “Doe verdomme je bek open! Je komt hier niet uit voordat je mijn sperma hebt doorgeslikt, kleine teef!”
De meest brute klap deed Hermans ogen openklappen. Zijn lichaam deed pijn alsof alles uit zijn droom was gebeurd. Hij rolde zich om, om zichzelf ervan te verzekeren dat hij alleen was. Die actie bevestigde nog iets. Hij had een stijve. Herman kon het voelen. Pijn en angst maakten plaats voor woede. Hij balde zijn vuist en sloeg hem tegen zijn kruis. Zijn dekens vingen het grootste deel van de klap op, en de pijn die erdoor omhoog schoot maakte zijn humeur er niet beter op. Hij keek op zijn klok. Het was iets na tweeën ‘s nachts. Hij was helemaal wakker en had ‘s ochtends les. Herman probeerde zich op zijn zij te rollen, maar de slaap wilde maar niet komen. Na een paar minuten stapte hij uit bed. Hij liep naar zijn bureau en startte zijn computer op. Hij had een twintigtal spelletjes geïnstalleerd, maar hij had geen zin om er nu een van te spelen. Hij staarde naar het scherm en merkte uiteindelijk de weerspiegeling van zijn beeltenis op. Herman vond niet dat hij er anders uitzag. Waarom creëerde zijn geest die beelden? Dat wilde hij niet.
Waar kwamen die beelden vandaan? Hij had een vaag idee van wat seks was. Het moet komen van dingen die hij had gezien of van dingen die hij van het onderwijs had meegekregen. “Pikzuiger’ was een van de nieuwere beledigingen van het laatste jaar of zo. Ze waren zelfs begonnen met het behandelen van dat spul tijdens de seksuele voorlichting. Dat zette hem aan het denken over iets anders. Waarom waren er altijd jongens in zijn dromen? Hij dacht niet dat hij homo was. Hij had nog nooit een oogje gehad op een jongen of wie dan ook. Porno interesseerde hem niet. Maar er was een jongen, Gerald, die wel in dat soort dingen was. Hij was een keer bij hem thuis geweest met een paar vrienden toen het onderwerp ter sprake kwam. Gerald had een video opgevraagd van een man en vrouw en… Nou, ze waren volwassen. Herman wist niet wat er zo interessant aan was. Herman schoof de cursor op en opende het internet. Hij typte in het zoekvak `dromen’. Na een paar minuten lezen, voelde hij zich niet beter over zichzelf. Dromen waren een manier van de hersenen om dingen te verwerken, problemen op te lossen. Dachten zijn hersenen aan die rotzooi?
Hij zocht nog een paar willekeurige dingen uit, maar niets daarvan zei hem veel. Een persoon suggereerde zelfs dat dromen de manier van je geest waren om twee parallelle universums te verbinden en een glimp op te vangen van een ander leven. Echt niet. Als hij een ander universum zou zien, zou het er niet een zijn waar zoiets met hem gebeurde. Hij zocht nog eens naar datgene waarmee hij had moeten beginnen, nachtmerries. Iedereen kan nachtmerries hebben. Ze kwamen echter het meest voor bij jonge kinderen, meisjes, en mensen die een trauma hebben meegemaakt. Afgezien van een beetje gepest te zijn toen hij jonger was, wist Herman dat hij geen trauma in zijn leven had. Mensen buiten deze categorieën konden ook nachtmerries ervaren als ze onder stress stonden en dat ging meestal over. Als ze echter aanhielden en storend werden, kon je overwegen om hulp te zoeken. Herman dacht niet dat dat goed zou vallen. “Hé mam, ik moet naar een psychiater. Ik heb steeds nachtmerries.” “Oh, lieverd, waar gaan die over?” “Dat er lullen in mijn kont worden geduwd.” Dat gesprek ging op de lijst van dingen die nooit zullen gebeuren.
Herman kon het plaatsen tussen zijn perfecte aanwezigheid en de uitvinding van de eeuwigdurende beweging machine. Het was frustrerend. Ook al kon hij veel informatie vinden, niemand zei hoe je van nachtmerries af kon komen. Behalve hulp zoeken en je gevoelens onder ogen zien, had niemand enig advies. Hij stond op het punt het op te geven toen hem nog een idee te binnen schoot. Een van de websites die hij had bezocht had een prikbord, maar er was ook een live chatfunctie. Het was mogelijk om deel te nemen aan een groepsdiscussie of willekeurig aan iemand gekoppeld te worden. Er was alleen iets wat hij miste. Hij moest zijn waanzinnige hackersvaardigheden toepassen. Hij klikte `ja’ op de vraag of hij ouder dan achttien was. De groepsdiscussie was op weg en ging over de betekenis van dromen. Dat klonk veelbelovend, totdat Herman merkte dat ze het over uitvallende tanden hadden. Het groepsgesprek liep spaak en twee mensen begonnen tegen elkaar te schreeuwen. Dus ging hij voor het één-op-één gesprek.
De eerste persoon wilde over haar droom praten, en om 3:30 in de ochtend kon het Herman niets schelen. De volgende twee mensen herhaalden wat hij al had gehoord. Hij begon moe te worden en besloot het nog één minuut te gunnen voordat hij weer ging slapen. Hij begon het volgende gesprek. Hoi' Herman wachtte een paar seconden. Toen typte hij:Ik blijf nachtmerries hebben.’ Dat is balen. Komt het terug?' Herman wist niet zeker wat dat ene woord was, hij had het op kunnen zoeken, maar hij was moe. Hij heeft het maar gekopieerd en geplakt. Herhaaldelijk?'Zoiets als, gebeurt er steeds hetzelfde?’ Ik denk het niet. Het is altijd anders. Herman wachtte een minuutje op het volgende antwoord.Als ze veel gebeuren, is er waarschijnlijk iets wat ze verbindt. Kun je iets bedenken dat in al die gebeurtenissen voorkomt?”. Herman aarzelde tot hij durfde te zeggen: Ik word in elkaar geslagen.'Nu is er iets.
Waarom denk je dat dat gebeurt? Ik weet het niet. Ik vind het niet leuk. Ja, maar het is je verstand. Ik bedoel, je hersenen bedenken het.' Herman had er nooit zo over gedacht. Hij had altijd gedacht dat zijn dromen net films waren. Ik weet het niet.Wel, is er de laatste tijd iets veranderd in je leven?’ De tweede persoon met wie Herman had gesproken, had hem die vraag gesteld. Het had veroordelend aangevoeld, maar deze keer was het meer terloops. Niet dat ik kan bedenken. Mijn beste vriend is aan het begin van de zomer verhuisd. We praten nog wel, maar dat is denk ik de enige grote verandering.'Kun je een van je dromen beschrijven?’ Herman sloot zijn ogen. Het was niet moeilijk om een beeld uit een van hen op te roepen, maar het was ook gênant. Ik zit vaak vastgebonden. Bijvoorbeeld als er dingen gebeuren.' De persoon aan de andere kant deed er zo lang over om te antwoorden dat Herman op het punt stond het op te geven.Mag ik vragen hoe oud je bent? Als je jong bent, heb ik misschien een idee.’ Herman overwoog te liegen, maar typte de waarheid. 19'En is er naaktheid of iets anders seksueels aan de hand in de droom?’ Herman voelde een flits van woede. Ja, maar ik wil er niets van weten. Ik word vastgebonden, uitgescholden en dan laten ze me dingen doen die ik niet wil. Ze stoppen dingen in mijn mond en op andere plaatsen.Ik begrijp het. Daarom noem je ze nachtmerries en geen dromen. Ze zitten je dwars, toch? Ja, en ik wil dat ze ophouden!Geef me even om te typen.’ Herman leunde achterover in zijn stoel en sloeg zijn armen over elkaar. `Oké, ik denk dat ik weet wat er aan de hand is.
Aan je leeftijd te zien, denk ik dat je aan meer seksuele dingen blootgesteld wilt worden. Je merkt misschien dat je vrienden praten over vriendjes of vriendinnetjes en zoenen in de gang. Het idee van afstand van de jeugd komt op. Afspraakjes en seks zijn met elkaar verbonden. Dat kan intimiderend zijn. Het typen ging verder. `Het klinkt alsof je verkrachtingsfantasieën hebt. Nu wil dat niet zeggen dat je verkracht wilt worden of zoiets. Het kan zijn dat er een kloof is tussen je lichaam en je geest. Je lichaam geeft je misschien hormonen, maar je bent er nog niet klaar voor om uit te gaan. Dus, op een onderbewust niveau, als je slaapt, lost je lichaam dit op. Het laat je fantaseren over seks, maar het zet je in een positie waar je er niet tegen kunt vechten. Het laat je de gevoelens hebben, maar het is niet jouw schuld omdat je gedwongen wordt het in je droom te doen. Zo ongewoon is dat niet.’
Herman staarde naar het scherm voor wat voelde als een lange tijd, terwijl hij erover nadacht. Het klonk logisch, maar hij vond het nog steeds niets. Is er een manier om ze te stoppen?Masturbeer, je hoeft het niet elke dag te doen, maar het zou de hormonen moeten kalmeren.’ Herman voelde zijn gezicht blozen. Hij wist wat het was, maar had er nog niets van gedaan. Maar het was in ieder geval iets om te proberen. Niets anders heeft geholpen. Dat was echter nog geen antwoord op een andere vraag. Mag ik je nog iets vragen? Natuurlijk. Als dit gebeurt, zijn het altijd jongens die het doen, nou ja, tieners. Ik ben een jongen. Ben ik homo?'Niet noodzakelijk. Je geest kan gewoon mannen gebruiken omdat je meer vertrouwd bent met de vorm. Toen ik opgroeide, had ik een vriend die dacht dat hij homo was tot hij 15 was en een meisje verliefd werd. Uiteindelijk was hij biseksueel. `Oké, bedankt!’ Herman voegde er bijna aan toe dat hij het zou proberen, maar dat zou te gênant zijn om toe te geven. Hij liep langzaam terug naar het bed en bleef daar een paar minuten liggen. Uiteindelijk rolde hij op zijn rug en probeerde het. Herman dacht nergens aan. Het was gewoon mechanisch, maar uiteindelijk voelde het wel goed. Kort daarna viel hij in slaap. Hij heeft nooit meer zo’n nachtmerrie gehad.
